خاموشی آرام صدای یک نقش؛ در یاد همایون ارشادی
همایون ارشادی، بازیگر نجیب و کم‌هیاهوی سینمای ایران، پس از دوره‌ای بیماری، صبح امروز آبان‌ماه ۱۴۰۴، در سکوتی به وقار چهره‌اش، چشم از جهان فروبست. مردی که با نگاه آرام و حضور کم‌ادعایش، معنای دیگری از بازیگری را به تصویر کشید؛ حضوری که نه بر فریاد و هیاهو، که بر سکوت و تأمل استوار بود.
ارشادی با فیلم «طعم گیلاس» عباس کیارستمی به سینمای جهان معرفی شد و با «درخت گلابی» داریوش مهرجویی در ذهن نسل‌ها ماندگار شد. او از آن دست بازیگرانی بود که حضورش حتی در قاب‌های کوتاه، تصویری از صداقت و درون‌گرایی را در خود داشت.
در کارنامه‌اش فیلم‌هایی چون پارتی، واکنش پنجم، پرونده هاوانا، زندگی با چشمان بسته، آل، یک سطر تا واقعیت، نارنجی‌پوش و اشباح به چشم می‌خورد؛ اما فراتر از این عناوین، آنچه از او به‌جا مانده، چهره‌ای است که هرگز در دام شهرت نماند و همواره شأن انسان و هنر را پاس داشت.
مراسم تشییع این هنرمند فقید متعاقباً اعلام خواهد شد.
اما بدرقه‌ی او تنها وداع با یک بازیگر نیست؛ وداع با نسلی است که سینما را زیست، نه فقط بازی کرد.
